Nu we weer 2 weken thuis zijn lukt het me steeds iets beter om over onze reis naar Malawi te vertellen. Wat heeft het een indruk gemaakt en wat heeft het mij ook veel gebracht. Voordat we vertrokken had ik eigenlijk geen idee wat ik kon verwachten en de eerste week vond ik alles ook best moeilijk om te plaatsen. Het was heel veel, alle kleuren en geuren, het hele andere leven, ander ritme, andere gewoontes maar vooral duidelijk hele andere prioriteiten als wij hier in Nederland. De prioriteiten in Malawi liggen duidelijk bij de eerste levensbehoeften. Het grootste deel van de Nederlandse bevolking denkt daar eigenlijk niet eens aan. Natuurlijk heb je te eten, heb je kleding, heb je medische zorg en medicatie en heeft je kind goed onderwijs. In Malawi is dat de vraag voor vandaag. Hebben mijn kinderen en ik te eten, blijft er tijd over om voor mijn kinderen te zorgen, kunnen zij naar school en hoe ga ik dat allemaal regelen?
In Malawi kost een taxirit of een ritje achter op de fiets niet veel, maar als je al niet in de eerste levensbehoefte kan voorzien blijft er niks over. Daarom lopen veel mensen uren lang, naar de markt en terug. We zagen dat sommige mensen al om 3.30 uur in de nacht onderweg zijn. Met koopwaar dragend op hun hoofd, op weg naar de lokale markt. Waar de lokale markt in het eerste opzicht een druk chaotisch tafereel was zagen we later dat dit het sociale marktplein is. Hier ontmoet je elkaar, zie je hoe het met iedereen is en je probeert elkaar te helpen. De markt is van ’s morgens vroeg tot ’s avonds als het al donker is. En natuurlijk proberen de meeste mensen hier een beetje geld te verdienen met koopwaar. Denk hierbij aan aardappelen, fruit, tomaten, zelf gebakken oliebollen, bananen, houtsnijwerk, kleding, veelal tweedehands afkomstig uit de rijke landen. Sommige mensen zitten stilletjes achter hun kraam, maar nu snap ik dat, misschien hebben ze al oliebollen gebakken. En 2 uur gelopen om hier te komen en wanneer slaap je dan?
Malawianen zijn hard werkende mensen, al gaat alles heel anders dan bij ons, niet zo op tijd omdat er onderweg al vanalles kan tegenzitten en daardoor loop je er niet 2 uur maar 3 uur over. Daarnaast doe je dan nog je huishouden. Wassen niet in de wasmachine maar met de hand in de rivier, soms weer een kwartier of verder lopen. Water halen bij de waterpomp, kwartier lopen. Eten koken op je vuurtje buiten. Geen keuken.. afwassen weer in de rivier. Daarnaast maak je je huis schoon met een bosje takken zonder steel, gewoon bukken. Dus het is veel werk. Vaak gaat het gezamenlijke werk gepaard met gezang.
En dan de projecten van Stichting Rivka, natuurlijk was ik op de hoogte over het wel en wee. Maar ik kon pas echt zien en horen wat voor effect het heeft toen ik de persoonlijke verhalen hoorde en het leven in Malawi hiermee kon combineren. Toen kon ik pas echt begrijpen wat voor invloed het heeft. Eigenwaarde terugvinden, mogelijkheden voor elkaar creëeren en elkaar helpen. Je bent niet alleen, we helpen elkaar en zorgen voor elkaar, we doen het samen en delen onze ideeën met elkaar. Wat heeft dit een krachtige uitwerking op deze jonge vrouwen en hun kinderen.
Ook voor Grace Orphan Care zijn mooie nieuwe ideeën gekomen. Bedacht door de lokale bevolking. Klein stukje verder naar zelfredzaamheid. Zo krachtig!
Wat zijn kleine druppels belangrijk en wat hebben deze grote invloed. Het vloeit uit en effecten ervan zijn echt al zichtbaar. Wat zijn we daar dankbaar voor!
Malawianen hebben veel geduld, snappen dat van elkaar, vinden dat dan ook niet eigenlijk een beetje je eigen schuld omdat je dat nu eenmaal had kunnen weten. Nee, dit wordt gewoon geaccepteerd, omdat dat hier nu eenmaal bij het leven hoort. En niet alleen in het kleine, ook in het grote… Wil je vooruit komen in je land dan heeft dat tijd nodig, geduld en kennis. Veel mensen die wij gesproken hebben hebben mooie en goede ideeën voor hun land, maar vooral ook hoop dat het beter wordt. Het zijn trotse mensen, trots op hun volk dat zo hard werkt om overeind te blijven. Ze hopen op een beter bestuur na de verkiezingen in september. Wat mij ook opvalt in Malawi is dat je van weinig tot niets nog kunt delen. De mensen in de dorpen zorgen voor elkaar, kijken naar elkaar om, delen met elkaar, eten maar ook talenten.
En zo in de gesprekken ben ik soms verlegen om onze armoede. Wat hebben wij veel verleerd. Het leven is hier veel meer afhankelijk van God. God is duidelijk voelbaar hier en in de dagelijkse gesprekken wordt God veel meer betrokken dan bij ons. En er bekruipt mij ook regelmatig het gevoel….wie is er nu eigenlijk rijk of arm…
Natuurlijk zijn wij qua welvaart en inkomsten zeker veel rijker dan de gemiddelde Malawiaan, maar zijn wij rijker? In Malawi kwam ik tot de conclusie dat wij in veel dingen eigenlijk armer zijn geworden. Wij leven meer individueel in onze huizen met zelfgekozen mensen achter gesloten deuren. In Malawi leef je met iedereen die je tegen komt, praat ook met iedereen die je tegen komt en helpt elkaar. Je zorgt voor elkaar. En van niets kun je nog steeds delen. Er straalt hoop uit deze mensen, voor de dag van morgen en voor de toekomst. De mensen leven veel meer in afhankelijkheid en doordat je je dan moet kunnen overgeven en geen controle hebt lijkt het erop dat de mensen meer vrijheid ervaren en meer verdraagzaamheid. We maken allemaal hetzelfde mee, we maken er allemaal het beste van op onze eigen manier. Afhankelijkheid van God geeft ruimte voor de ander en elkaar.
Malawi is een prachtig land, ook vruchtbaar en heeft mogelijkheden die nog doorontwikkeld kunnen worden. Ook daarvoor komt steeds meer kennis. Ook voor het behoud van de mooie natuur (regenwoud) in Malawi. Ook is hier illegale houtkap, maar ook meer vraag naar bescherming van de schepping en de noodzaak daarvan.
In Malawi geloven ook veel mensen in Witchkraft. Zij zijn erg bang voor Hekserij en/of verkeerd gebruik van geneeskrachtige kruiden. Beschermen zich hier soms ook voor door gebruik van bepaalde kruiden. Ook hier is de roep naar onderwijs en kennis groot. Er gaat nog veel informatie van mond op mond. Kennis en scholing kan hier verandering in brengen. Veel Christenen voelen zich wel beschermd, doordat zij niet in de witchkraft geloven maar zien wel de effecten hiervan. Onze gids vroeg mij tijdens een hike God created the world but the Netherlands is created bij men, klopt dat? Ik moest er even over nadenken maar zo staan we dus te boek. En klopt dat? Hebben wij ons eigen land gemaakt? Zijn wij helemaal in control over ons eigen leven. Hebben wij niemand meer nodig die voor ons zorgt? Geen afhankelijkheid meer van onze God. Kunnen wij het allemaal wel zelf?
En dan bekruipt mij direct weer de vraag….wie is er rijk en wie is er arm?
Malawi, de mensen en het land zitten diep in mijn hart. Deze reis heeft mij rijkdom gebracht. ♡
Till we meet again!
Liefs, Marga
Wil je geen updates meer ontvangen? Schrijf je dan uit door hier te klikken.
Plaats een reactie